دارم میام

بالاخره روزهای دوری و انتظار داره تموم میشه. فردا دارم میرم پیش بهار و مامانش. امشب که تلفنی با مامان بهار صحبت کردم گفت که بهار تاتی تاتی میکنه. البته باید دستشو بگیرن. نمی دونم چرا دختر گلم کف پاهاشو فعلاً نمی ذاره زمین. همش دوست داره روی نوک پنجه راه ببرنش.

از همه دوستایی که تو این روزهای دوری بهم دلداری دادن ممنونم. ان شالله فردا میرم و بعد از 10 روز دختر گلم رو میبینم. خیلی خوشحالم. دیگه طاقت ندارم تا فردا صبر کنم.

بعد از تعطیلات که برگشتیم خونه، سعی می کنیم بیشتر به وبلاگ برسیم و زود به زود مطلب بزاریم.

راستی پیشاپیش عید همگی مبارک باشه. طاعات و عبادات همگی مامانها و باباها هم قبول باشه.